- kara etmek
- bir çeşit ekmek III, 222
Divan-i Luqat-i it-Türk Dizini. 2009.
kara etmek
Look at other dictionaries:
baştan kara etmek — den batma tehlikesi karşısında, gemi başını karaya vurup oturmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kara çalmak — birine iftira etmek, kara sürmek Allah için güzel kapışıyoruz, birbirimize kara çalmakta üstümüze yok! H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük
kara basmak — uyku içinde hücum etmek, bağteten hamle eylemek … Çağatay Osmanlı Sözlük
bühtan etmek — kara çalmak, iftira etmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
iftira etmek — bir suçu birinin üzerine atmak, kara çalmak, kara sürmek On para yememiştir fakat etrafı adama iftira etmiştir. B. Felek … Çağatay Osmanlı Sözlük
isnat etmek — 1) dayandırmak 2) kara çalmak 3) iftira etmek Güzel sever diye isnat ederler / Benim Hak tan gayri sevdiğim mi var? Karacaoğlan … Çağatay Osmanlı Sözlük
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
SEF' — Alâmet. İşaret. * Yandırmak. * Kara etmek. * Çekmek … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
göz — is., anat. 1) Görme organı 2) Bazı deyimlerde, görme ve bakma Gözden geçirmek. Gözden kaybolmak. Göz önünde. Gözü keskin. 3) Bakış, görüş Bu sefer alacaklı gözüyle baktım. 4) Suyun topraktan kaynadığı yer, kaynak Asıl felaket bu pınara sırt… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yüz — 1. is. 1) Başta, alın, göz, burun, ağız, yanak ve çenenin bulunduğu ön bölüm, sima, çehre, surat Bir güzel çocuk yüzüyle gülümsüyor. S. F. Abasıyanık 2) Yüzey, satıh Suyun yüzünde. 3) Kesici araçlarda ağız Bıçağın keskin yüzü. 4) Bir kumaşın… … Çağatay Osmanlı Sözlük
